Άδειες οι τσέπες τ’ αγοριού
τη νύχτα αυτή του Γεναριού
και οι σκοτούρες μάτσο.
Και το φεγγάρι μια χαψιά
κι ο ουρανός μια μαντεψιά
μα πάμε μπράτσο μπράτσο
Σφίγγω τα χέρια τ’ αγοριού
στην τσέπη του πανωφοριού
και πάμε όλο πάμε
Και μας γαβγίζουν τα σκυλιά
γιατί είν’ τα ρούχα μας παλιά
μα δεν βαρυγκομάμε
Πίνω τα χείλια τ’ αγοριού
στην άκρια του κουμαριού
με δίψα και με βιάση
Κι ως με κοιτάζει το παιδί
λέω θ’ ανθίσει το κλαδί
κι η μπόρα θα περάσει.
|
Άdies i tsépes t’ agoriu
ti níchta aftí tu Genariu
ke i skotures mátso.
Ke to fengári mia chapsiá
ki o uranós mia mantepsiá
ma páme brátso brátso
Sfíngo ta chéria t’ agoriu
stin tsépi tu panoforiu
ke páme ólo páme
Ke mas gavgizun ta skiliá
giatí in’ ta rucha mas paliá
ma den varigkomáme
Píno ta chilia t’ agoriu
stin ákria tu kumariu
me dípsa ke me viási
Ki os me kitázi to pedí
léo th’ anthísi to kladí
ki i bóra tha perási.
|