|
Σύννεφα, πλημμύρισαν τα μάτια μου με σύννεφα
και όπου να’ναι θα ξεσπάσει μπόρα σύντομα
πάλι θα κλάψω κι η αιτία θα’σαι εσύ μόνο εσύ
Εσύ που έφυγες και έκανες συντρίμμια
την καρδιά μου, τα όνειρά μου
εσύ που έλεγες πως θα’σουνα μαζί μου
ότι κι αν γίνει μια ζωή
Όλα για σένα απόψε μιλάνε
όπου κοιτάξω η δική σου σκιά
όπου κι αν πάω με όποια και να’μαι
στα μάτια της βλέπω εσένα ξανά
να σε ξεχάσω δε γίνεται φως μου
στον ουρανό μου ήσουνα αστροφεγγιά
νιώθω τόσο μόνος μεσ’την ερημιά του κόσμου
Στείλε ένα μήνυμα μόνο μια λέξη
της μοναξιάς μου να σπάσει η σιωπή
τόση απουσία η καρδιά πώς ν’αντέξει
πώς να παλέψει με την προσμονή
κλείσαν οι ορίζοντες κι όλοι οι δρόμοι
ο μόνος δρόμος για μένα είσαι εσύ
πόσο σ’ αγαπώ ποτέ δεν ένιωσες, γιατί;
Σίδερα, μεσ’το μυαλό και στην καρδιά μου σίδερα
φυλακισμένος στης αγάπης σου τη χίμαιρα
πάλι παλεύω με αμέτρητα γιατί, αμέτρητα γιατί
γιατί μ’αρνήθηκες και μ’άφησες να ζω με το παράπονο
γιατί βρε άπονο πώς να φωνάξω πως υπάρχω
δίχως νόημα κι αγάπη στη ζωή.
|
Sínnefa, plimmírisan ta mátia mu me sínnefa
ke ópu na’ne tha ksespási bóra síntoma
páli tha klápso ki i etía tha’se esí móno esí
Esí pu éfiges ke ékanes sintrímmia
tin kardiá mu, ta ónirá mu
esí pu éleges pos tha’suna mazí mu
óti ki an gini mia zoí
Όla gia séna apópse miláne
ópu kitákso i dikí su skiá
ópu ki an páo me ópia ke na’me
sta mátia tis vlépo eséna ksaná
na se ksecháso de ginete fos mu
ston uranó mu ísuna astrofengiá
niótho tóso mónos mes’tin erimiá tu kósmu
Stile éna mínima móno mia léksi
tis monaksiás mu na spási i siopí
tósi apusía i kardiá pós n’antéksi
pós na palépsi me tin prosmoní
klisan i orízontes ki óli i drómi
o mónos drómos gia ména ise esí
póso s’ agapó poté den énioses, giatí;
Sídera, mes’to mialó ke stin kardiá mu sídera
filakisménos stis agápis su ti chímera
páli palevo me amétrita giatí, amétrita giatí
giatí m’arníthikes ke m’áfises na zo me to parápono
giatí vre ápono pós na fonákso pos ipárcho
díchos nóima ki agápi sti zoí.
|
