Να ’τανε τ’ όνειρο πανί καράβι το φεγγάρι
να ’τανε η νύχτα θάλασσα απόψε να με πάρει
και να με φέρει όπως παλιά ξανά στην αγκαλιά σου
να ξημερώσω αγάπη μου γλυκιά μέσα στα όνειρά σου
Αχ καρδιά μου πόσο σ’ αγαπώ
φωτιά είναι που δε σβήνει
αχ καρδιά μου ο κόσμος κι αν χαθεί
ό, τι κι αν γίνει η αγάπη μου θα μείνει
ό, τι κι αν γίνει θα σ’ αγαπώ
Να ’τανε τ’ άστρα τα χλωμά μια πόλη μαγεμένη
για κείνους που αγαπήσανε και ζούνε χωρισμένοι
με τα φτερά του έρωτα εκεί ψηλά ν’ ανέβω
κι όταν κοιτάς κρυφά τον ουρανό τα μάτια σου να βλέπω
Αχ καρδιά μου πόσο σ’ αγαπώ
φωτιά είναι που δε σβήνει
αχ καρδιά μου ο κόσμος κι αν χαθεί
ό, τι κι αν γίνει η αγάπη μου θα μείνει
ό, τι κι αν γίνει θα σ’ αγαπώ
|
Na ’tane t’ óniro paní karávi to fengári
na ’tane i níchta thálassa apópse na me pári
ke na me féri ópos paliá ksaná stin agkaliá su
na ksimeróso agápi mu glikiá mésa sta ónirá su
Ach kardiá mu póso s’ agapó
fotiá ine pu de svíni
ach kardiá mu o kósmos ki an chathi
ó, ti ki an gini i agápi mu tha mini
ó, ti ki an gini tha s’ agapó
Na ’tane t’ ástra ta chlomá mia póli mageméni
gia kinus pu agapísane ke zune chorisméni
me ta fterá tu érota eki psilá n’ anévo
ki ótan kitás krifá ton uranó ta mátia su na vlépo
Ach kardiá mu póso s’ agapó
fotiá ine pu de svíni
ach kardiá mu o kósmos ki an chathi
ó, ti ki an gini i agápi mu tha mini
ó, ti ki an gini tha s’ agapó
|