Πιο πολύ απ’ όλα με πληγώνει
όταν σκοτεινιάζει κι είμαι μόνη.
Πιο πολύ απ’ όλα με ραγίζει
όταν κάτι ή κάποιος σε θυμίζει.
Πιο πολύ με καίει όμως
που δε σ’ έσβησε ο χρόνος.
Ζεις και πως να τ’ αρνηθώ:
η ψυχή σου είναι εδώ.
Το σώμα λείπει.
Πιο πολύ απ’ όλα με πεθαίνει
που ό,τι θυμηθώ σε ανασταίνει.
Πιο σκληρό και άδικο που αντέχω
είναι που δε φταίω και δε σ’ έχω.
Πιο πολύ με καίει όμως
που δε σ’ έσβησε ο χρόνος.
Ζεις και πως να τ’ αρνηθώ:
η ψυχή σου είναι εδώ.
Το σώμα λείπει.
|
Pio polí ap’ óla me pligóni
ótan skotiniázi ki ime móni.
Pio polí ap’ óla me ragizi
ótan káti í kápios se thimízi.
Pio polí me kei ómos
pu de s’ ésvise o chrónos.
Zis ke pos na t’ arnithó:
i psichí su ine edó.
To sóma lipi.
Pio polí ap’ óla me petheni
pu ó,ti thimithó se anasteni.
Pio skliró ke ádiko pu antécho
ine pu de fteo ke de s’ écho.
Pio polí me kei ómos
pu de s’ ésvise o chrónos.
Zis ke pos na t’ arnithó:
i psichí su ine edó.
To sóma lipi.
|