Είναι κάτι νύχτες που με κυνηγάνε
με το άγγιγμά σου ως το πρωί,
παίρνουν τ’ όνομά σου και με ξεγελάνε
κι ύστερα με σπάνε σαν γυαλί,
είναι κάτι νύχτες που με πολεμάνε
με τη θύμησή σου σαν κρυφή πληγή.
Ό,τι ζω μετά από σένα
είναι χάος και λυγμός,
χρόνια δάκρυα, ένα ένα
στ’ όνομά σου γίναν καημός,
χρόνια δάκρυα ένα ένα
στ’ όνομά σου γίναν καημός.
Είναι κάτι νύχτες που με σημαδεύουν
όπως με σημάδεψες κι εσύ,
έχουν τ’ άρωμά σου και φιλιά μου κλέβουν
κι ύστερα μου κόβουν την ψυχή,
είναι κάτι νύχτες που με παγιδεύουν
με το πρόσωπό σου, πάλι απ’ την αρχή.
Ό,τι ζω μετά από σένα
είναι χάος και λυγμός,
χρόνια δάκρυα, ένα ένα
στ’ όνομά σου γίναν καημός,
χρόνια δάκρυα ένα ένα
στ’ όνομά σου γίναν καημός.
|
Ine káti níchtes pu me kinigáne
me to ángigmá su os to pri,
pernun t’ ónomá su ke me ksegeláne
ki ístera me spáne san gialí,
ine káti níchtes pu me polemáne
me ti thímisí su san krifí pligí.
Ό,ti zo metá apó séna
ine cháos ke ligmós,
chrónia dákria, éna éna
st’ ónomá su ginan kaimós,
chrónia dákria éna éna
st’ ónomá su ginan kaimós.
Ine káti níchtes pu me simadevun
ópos me simádepses ki esí,
échun t’ áromá su ke filiá mu klévun
ki ístera mu kóvun tin psichí,
ine káti níchtes pu me pagidevun
me to prósopó su, páli ap’ tin archí.
Ό,ti zo metá apó séna
ine cháos ke ligmós,
chrónia dákria, éna éna
st’ ónomá su ginan kaimós,
chrónia dákria éna éna
st’ ónomá su ginan kaimós.
|