Γκρίζο πράσινο, μελί και βιολετί
απ’ τα μάτια σου γεμίζει το πρωί
Τα παράπονα μου χίλια
μα το κόκκινο στα χείλια
ανατρέπει κάθε πρέπει για φιλί
Ναυαγώ μες το δικό σου θαλασσί
Ζήτα μου ό,τι θες εσύ
τα πάντα κάνω εγώ για σένα
Γιατί είσαι μέσα στη βροχή
ουράνιο τόξο εσύ για μένα
Σκούρο κόκκινο, βαθύ μενεξεδί
στο δωμάτιο όταν έρχεσαι εσύ
Πότε πότε με πληγώνεις
και μετά με ξεθυμώνεις
Μ’ ένα έγχρωμο κι ατέλειωτο φιλί
σ’ αγαπώ σ’ ένα σεντόνι βυσσινί
|
Gkrízo prásino, melí ke violetí
ap’ ta mátia su gemízi to pri
Ta parápona mu chília
ma to kókkino sta chilia
anatrépi káthe prépi gia filí
Nafagó mes to dikó su thalassí
Zíta mu ó,ti thes esí
ta pánta káno egó gia séna
Giatí ise mésa sti vrochí
uránio tókso esí gia ména
Skuro kókkino, vathí meneksedí
sto domátio ótan érchese esí
Póte póte me pligónis
ke metá me ksethimónis
M’ éna égchromo ki atélioto filí
s’ agapó s’ éna sentóni vissiní
|