Πίναμε νερό στο ίδιο το ποτήρι
στο ίδιο μαξιλάρι κάναμε ουρανό
γίναμε Θεοί στου κόσμου τ’ ακρωτήρι
μα όλα έχουν τέλος τέλειωσε κι αυτό
Ούτε σε ξέρω ούτε με ξέρεις
γι’ αυτό για μένα μη συζητάς
καρδιά που φεύγει δε θα τη φέρεις
όσες συγνώμες και αν ζητάς
Λέγαμε ποτέ στου χωρισμού το δρόμο
για πάντα στην αγάπη γράφαμε μαζί
τρέμαμε και οι δυο τον άπονο τον χρόνο
μα όλα έχουν τέλος τέλειωσες κι εσύ
Ούτε σε ξέρω ούτε με ξέρεις
γι’ αυτό για μένα μη συζητάς
καρδιά που φεύγει δε θα τη φέρεις
όσες συγνώμες και αν ζητάς
|
Píname neró sto ídio to potíri
sto ídio maksilári káname uranó
giname Thei stu kósmu t’ akrotíri
ma óla échun télos téliose ki aftó
Oíte se kséro ute me kséris
gi’ aftó gia ména mi sizitás
kardiá pu fevgi de tha ti féris
óses signómes ke an zitás
Légame poté stu chorismu to drómo
gia pánta stin agápi gráfame mazí
trémame ke i dio ton ápono ton chróno
ma óla échun télos télioses ki esí
Oíte se kséro ute me kséris
gi’ aftó gia ména mi sizitás
kardiá pu fevgi de tha ti féris
óses signómes ke an zitás
|