|
Πέρασ’ ο καιρός.
Παιχνίδι αλλιώτικο
που χάθηκε στο φως
τα μεσημέρια
μίλα μου.
Μ’ όλες τις φωνές
ποτέ δεν έμαθα
τι σ’ έκανε να κλαις
βγαίνει η βαρκούλα.
Βγαίνει η βαρκούλα
βγαίνει η βαρκούλα του ψαρά.
Ήλιος και βροχή
χιλιάδες όνειρα
παντρεύονται οι φτωχοί
κι εγώ σε χάνω
μίλα μου
κι άκου τι θα πω
ψηλά τα χέρια
γιατί τόσο σ’ αγαπώ
και μένω αταξίδευτος
Και τότε ρίξαμε τον κλήρο
να δούμε ποιος, ποιος, ποιος
θα φαγωθεί
να δούμε ποιος, ποιος, ποιος
θα τα φυλάει.
Νταμ, νταμ
φιλίμι κοντάμ
νταμ
νταμ
καραγάς
ξεπετώ
δίπλα
στον ποταμό
εγώ θα βγω
Περνά
περνά
η μέλισσα
με τα μελισσόπουλα.
Δεν περνάς
κυρά Μαρία.
Δεν περνάς.
Δε με πονάς.
Τι με κοιτάζεις
μ’ αυτά τα μάτια
αυτό που ζήσαμε
σκοτάδι και μας πνίγει
εσύ μια κούκλα
στα σκαλοπάτια
κι εγώ τρενάκι
που δεν πρόκειται να φύγει.
Πέρασ’ ο καιρός
παιχνίδι αλλιώτικο
που χάθηκε στο φως
τα μεσημέρια μίλα μου
μου ‘λειψες πολύ
και στρατιωτάκι
μολυβένιο, με στολή
σε περιμένω.
Τίποτα.
Νταμ φιλίμικο νταμ νταμ
καραγάτς ξεπετώ δίπλα στον ποταμό
εγώ τανγκό.
|
Péras’ o kerós.
Pechnídi alliótiko
pu cháthike sto fos
ta mesiméria
míla mu.
M’ óles tis fonés
poté den ématha
ti s’ ékane na kles
vgeni i varkula.
Ogeni i varkula
vgeni i varkula tu psará.
Ήlios ke vrochí
chiliádes ónira
pantrevonte i ftochi
ki egó se cháno
míla mu
ki áku ti tha po
psilá ta chéria
giatí tóso s’ agapó
ke méno ataksídeftos
Ke tóte ríksame ton klíro
na dume pios, pios, pios
tha fagothi
na dume pios, pios, pios
tha ta filái.
Ntam, ntam
filími kontám
ntam
ntam
karagás
ksepetó
dípla
ston potamó
egó tha vgo
Perná
perná
i mélissa
me ta melissópula.
Den pernás
kirá María.
Den pernás.
De me ponás.
Ti me kitázis
m’ aftá ta mátia
aftó pu zísame
skotádi ke mas pnígi
esí mia kukla
sta skalopátia
ki egó trenáki
pu den prókite na fígi.
Péras’ o kerós
pechnídi alliótiko
pu cháthike sto fos
ta mesiméria míla mu
mu ‘lipses polí
ke stratiotáki
molivénio, me stolí
se periméno.
Típota.
Ntam filímiko ntam ntam
karagáts ksepetó dípla ston potamó
egó tangkó.
|
