Πώς αποφάσισες ν’ αφήσεις το παιδί σου
στης εκκλησίας τη μαρμάρινη τη σκάλα
δεν είχες άπονη στα στήθια σου καρδιά
και το Θεό δεν εφοβήθηκες μια στάλα
Μάνα σαν και σένα όμως
πρέπει να ξεγράφει ο νόμος
Μέσα στης νύχτας τη σκληρή τη παγωνιά
που ο βοριάς έκανε κρύσταλλα τα χιόνια
μ’ άγριο κλάμα το παιδί σε μια γωνιά
απ’ τους διαβάτες ζήταγε να βρει συμπόνια
Μάνα σαν και σένα όμως
πρέπει να ξεγράφει ο νόμος
Σκέψου καλά να μεγαλώσει το παιδί
και δικαστής σου να γινότανε μια μέρα
να σε δικάσει αυτό το ίδιο σου παιδί
που εγκατέλειψες βρε άσπλαχνη μητέρα
Μάνα σαν και σένα όμως
πρέπει να ξεγράφει ο νόμος
|
Pós apofásises n’ afísis to pedí su
stis ekklisías ti marmárini ti skála
den iches áponi sta stíthia su kardiá
ke to Theó den efovíthikes mia stála
Mána san ke séna ómos
prépi na ksegráfi o nómos
Mésa stis níchtas ti sklirí ti pagoniá
pu o voriás ékane krístalla ta chiónia
m’ ágrio kláma to pedí se mia goniá
ap’ tus diavátes zítage na vri sibónia
Mána san ke séna ómos
prépi na ksegráfi o nómos
Sképsu kalá na megalósi to pedí
ke dikastís su na ginótane mia méra
na se dikási aftó to ídio su pedí
pu egkatélipses vre ásplachni mitéra
Mána san ke séna ómos
prépi na ksegráfi o nómos
|