Σαν το φονιά τις νύχτες με σκοτώνει
και το πρωί, σε άλλους τα φορτώνει
Πάψε ζωή φαρμάκια να μου δίνεις
αναπνοή, να πάρω δε μ’ αφήνεις
Παλιοζωή, δε μ’ αγαπάς
και μ’ αδικείς συνέχεια
και μ’ άφησες κι αγάπησα
μια αχάριστη γυναίκα
Παλιοζωή παράπονα σου κάνω
γιατί εγώ στα όρια μου φτάνω
Πες μου λοιπόν γιατί με δοκιμάζεις
και συνεχώς τα δύσκολα μου βάζεις
Παλιοζωή, δε μ’ αγαπάς
και μ’αδικείς συνέχεια
και μ’ άφησες κι αγάπησα
μια αχάριστη γυναίκα
|
San to foniá tis níchtes me skotóni
ke to pri, se állus ta fortóni
Pápse zoí farmákia na mu dínis
anapnoí, na páro de m’ afínis
Paliozoí, de m’ agapás
ke m’ adikis sinéchia
ke m’ áfises ki agápisa
mia acháristi gineka
Paliozoí parápona su káno
giatí egó sta ória mu ftáno
Pes mu lipón giatí me dokimázis
ke sinechós ta dískola mu vázis
Paliozoí, de m’ agapás
ke m’adikis sinéchia
ke m’ áfises ki agápisa
mia acháristi gineka
|