Ξεκίνησα από παιδί
Το δρόμο μου να βρω και δίχως φωτισμό
Ξεκίνησα με όνειρα και άγνοια τι κίνδυνο θα βρω
Περπάτησα ξυπόλυτη σε βράχους,
σε γυαλιά, καλώδια γυμνά και δίχως μια αγκαλιά
Η ζωή μου μυστήρια
Μοιάζει με παλίρροια
Ρισκάροντας γνωρίζω τον εαυτό μου,
μα δικαστή δεν θέλω και τον εχθρό μου,
μοναχή μου ημερώνω το θεριό μου
Μία Ζωή αλητήρια, μια ζωή σε παλίρροια
Διώχνω δαίμονες, φρικιά απ’ το χορό μου
Είμαι μόνο εγώ το αφεντικό μου
Κυνηγούσα μια ζωή το όνειρο μου
Μία Ζωή αλητήρια, μια ζωή σε παλίρροια
Ατσάλι έγινε η καρδιά
Μου δώσε η ζωή του κόσμου τα δεινά
Πληγώθηκαν τα όνειρα, σε άχαρα αδιέξοδα στενά
Περπάτησα ξυπόλυτη
|
Ksekínisa apó pedí
To drómo mu na vro ke díchos fotismó
Ksekínisa me ónira ke ágnia ti kíndino tha vro
Perpátisa ksipóliti se vráchus,
se gialiá, kalódia gimná ke díchos mia agkaliá
I zoí mu mistíria
Miázi me palírria
Riskárontas gnorízo ton eaftó mu,
ma dikastí den thélo ke ton echthró mu,
monachí mu imeróno to therió mu
Mía Zoí alitíria, mia zoí se palírria
Dióchno demones, frikiá ap’ to choró mu
Ime móno egó to afentikó mu
Kinigusa mia zoí to óniro mu
Mía Zoí alitíria, mia zoí se palírria
Atsáli égine i kardiá
Mu dóse i zoí tu kósmu ta diná
Pligóthikan ta ónira, se áchara adiéksoda stená
Perpátisa ksipóliti
|