Με πυξίδα το άγνωστο στης ψυχής σου την άβυσσο,
σημαδεύω παράδεισο και καινούργια, καινούργια ζωή,
η ψυχή μου στον άνεμο, γιασεμί και κυκλάμινο
κι όσα ζήσαμε, ζήσαμε, πειρασμός, πειρασμός η ζωή.
Πάμε φεγγάρι μου, αλφαβητάρι μου
ως την αγάπη,
κύκλος και έκλεισε, πάμε, ξημέρωσε,
δεν έχει τέλος το μονοπάτι.
Σε κρυφά στερεώματα έχω κρύψει ονόματα,
να ξυπνήσουν τα χρώματα του Θεού, του Θεού η φωνή,
δεν πιστεύω στα ψέματα, στης αγάπης τα αίματα,
ζωγραφίζω με πνεύματα το καινούργιο, καινούργιο πρωί.
Πάμε φεγγάρι μου, αλφαβητάρι μου
ως την αγάπη,
κύκλος και έκλεισε, πάμε, ξημέρωσε,
δεν έχει τέλος το μονοπάτι.
|
Me piksída to ágnosto stis psichís su tin ávisso,
simadevo parádiso ke kenurgia, kenurgia zoí,
i psichí mu ston ánemo, giasemí ke kiklámino
ki ósa zísame, zísame, pirasmós, pirasmós i zoí.
Páme fengári mu, alfavitári mu
os tin agápi,
kíklos ke éklise, páme, ksimérose,
den échi télos to monopáti.
Se krifá stereómata écho krípsi onómata,
na ksipnísun ta chrómata tu Theu, tu Theu i foní,
den pistevo sta psémata, stis agápis ta emata,
zografízo me pnevmata to kenurgio, kenurgio pri.
Páme fengári mu, alfavitári mu
os tin agápi,
kíklos ke éklise, páme, ksimérose,
den échi télos to monopáti.
|