Νύχτα με χίλια πρόσωπα στο βλέμμα σου αλητεύει
και σέρνει με τις γόβες της κρυστάλλινο χορό
Όσο κι αν θέλεις να σωθείς, πάντα θα περισσεύει
μια κουταλιά για να πνιγείς θαλασσινό νερό.
Το μυστικό μου το ‘χε πει φευγάτος θερμαστής
για ό,τι πάθεις στη στεριά, πάντα θα φταις εσύ.
Οι κουρασμένες μας στιγμές χωρούν σε μιαν αράδα
κι ας είναι χρόνια δίσεχτα τα λόγια που θα πεις
Τα αταξίδευτα σκαριά που καρτερούν στη ράδα
έχουν πληγές που φαίνονται στο φως της αστραπής.
|
Níchta me chília prósopa sto vlémma su alitevi
ke sérni me tis góves tis kristállino choró
Όso ki an thélis na sothis, pánta tha perissevi
mia kutaliá gia na pnigis thalassinó neró.
To mistikó mu to ‘che pi fevgátos thermastís
gia ó,ti páthis sti steriá, pánta tha ftes esí.
I kurasménes mas stigmés chorun se mian aráda
ki as ine chrónia dísechta ta lógia pu tha pis
Ta ataksídefta skariá pu karterun sti ráda
échun pligés pu fenonte sto fos tis astrapís.
|