Δε φτάνει με ένα αεροπλάνο να πετάξω
και γρήγορα τα δυο σου μάτια να ξεχάσω
Κι αν τώρα φεύγω πια και πίσω μου σ’ αφήνω
θα είσαι μέσα στην βαλίτσα μου κλείνω
Παράνομη είσαι αποσκευή
του έρωτα ύλη εκρηκτική
κι όμως εγώ παντού σε μεταφέρω
Παράνομη είσαι αποσκευή
του έρωτα ύλη εκρηκτική
θα με τινάξεις και το ξέρω
Δεν είναι λύση μ’ ένα πλοίο να περάσω
της θάλασσας τα κύματα και να σε χάσω
Κι αν έχω ένα εισιτήριο στη τσέπη
μαζί μου είσαι και κανένας δε σε βλέπει
|
De ftáni me éna aeropláno na petákso
ke grígora ta dio su mátia na ksecháso
Ki an tóra fevgo pia ke píso mu s’ afíno
tha ise mésa stin valítsa mu klino
Paránomi ise aposkeví
tu érota íli ekriktikí
ki ómos egó pantu se metaféro
Paránomi ise aposkeví
tu érota íli ekriktikí
tha me tináksis ke to kséro
Den ine lísi m’ éna plio na peráso
tis thálassas ta kímata ke na se cháso
Ki an écho éna isitírio sti tsépi
mazí mu ise ke kanénas de se vlépi
|