Θα βάλουν πάλι τις σημαίες στα μπαλκόνια
και οι φαντάροι καλοκαιρινά,
κι εγώ πιο μόνος κι από τ’ αηδόνια,
μπροστά στην πόρτα σου θα ‘ρθω για ζητιανιά,
κι εγώ πιο μόνος κι από τ’ αηδόνια,
μπροστά στην πόρτα σου θα ‘ρθω για ζητιανιά.
Θα παίξω πάλι στα κρυφά το θάνατό μου
σαν νυχτοπούλι μέσα στις αυλές,
μη με μαλώνεις παράπονό μου,
είμαι μικρός και δεν αντέχω τις πληγές,
μη με μαλώνεις παράπονό μου,
είμαι μικρός και δεν αντέχω τις πληγές.
Θα ρίξουν πάλι το σταυρό στην παραλία,
πως με πληγώνουν τούτες οι γιορτές,
μη με κοιτάζεις με μάτια κρύα,
κι ειν’ τα τραγούδια μου πιο μόνα από χτες,
μη με κοιτάζεις με μάτια κρύα,
κι ειν’ τα τραγούδια μου πιο μόνα από χτες.
|
Tha válun páli tis simees sta balkónia
ke i fantári kalokeriná,
ki egó pio mónos ki apó t’ aidónia,
brostá stin pórta su tha ‘rtho gia zitianiá,
ki egó pio mónos ki apó t’ aidónia,
brostá stin pórta su tha ‘rtho gia zitianiá.
Tha pekso páli sta krifá to thánató mu
san nichtopuli mésa stis avlés,
mi me malónis paráponó mu,
ime mikrós ke den antécho tis pligés,
mi me malónis paráponó mu,
ime mikrós ke den antécho tis pligés.
Tha ríksun páli to stavró stin paralía,
pos me pligónun tutes i giortés,
mi me kitázis me mátia kría,
ki in’ ta tragudia mu pio móna apó chtes,
mi me kitázis me mátia kría,
ki in’ ta tragudia mu pio móna apó chtes.
|