|
Ξύπνα μ’ εκείνο τον αέρα
Που φύσαγε στη Σέριφο τον Αύγουστο
Ξύπνα και πες μου ό,τι θέλεις
Και πες μου κι ονειρέψου ό,τι θες
Ξύπνα μ’ εκείνον τον αέρα
Και πες μου κι ονειρέψου ό,τι θες
Γέρναν στο χώμα τα σταφύλια, λάμπαν τα ήσυχα νερά
Που στο καθρέφτη τους κρατήσανε για πάντα
Τ’ άσπρα σου χέρια που δε ζήτησαν πολλά
Άνοιξε το παράθυρο στο φως
Στα δέντρα που ποτέ δε μαραίνονται
Στα κλήματα που αμίλητα καρπίζουν
Κανείς δε μέτρησε ποτέ τα κύματα της θάλασσας
Κανένας δεν εξήγησε του ανέμου τους χρησμούς
άνοιξε το παράθυρο στο φως
|
Ksípna m’ ekino ton aéra
Pu físage sti Sérifo ton Avgusto
Ksípna ke pes mu ó,ti thélis
Ke pes mu ki onirépsu ó,ti thes
Ksípna m’ ekinon ton aéra
Ke pes mu ki onirépsu ó,ti thes
Gernan sto chóma ta stafília, lában ta ísicha nerá
Pu sto kathréfti tus kratísane gia pánta
T’ áspra su chéria pu de zítisan pollá
Άnikse to paráthiro sto fos
Sta déntra pu poté de marenonte
Sta klímata pu amílita karpízun
Kanis de métrise poté ta kímata tis thálassas
Kanénas den eksígise tu anému tus chrismus
ánikse to paráthiro sto fos
|
