Πού είναι τα λόγια που ‘λεγες
οι όρκοι και τα χάδια
και τα ολόγλυκα φιλιά
που μου ‘δινες τα βράδια
Ξέχασες που μου έλεγες
τρελά πως μ’ αγαπούσες
κι ότι χωρίς εμένανε
να ζήσεις δεν μπορούσες
Μα τώρα μ’ απαρνήθηκες
για μένα δε σε νοιάζει
και κάθε μέρα βάσανα
μες στην καρδιά μου βάζεις
Μα δεν πειράζει, θα σκεφτείς
μια μέρα το τι κάνεις
χωρίς αιτία κι αφορμή
που θες να με ξεκάνεις
Μα δεν πειράζει, θα σκεφτείς
μια μέρα το τι κάνεις
χωρίς αιτία κι αφορμή
που θες να με ξεκάνεις
|
Pu ine ta lógia pu ‘leges
i órki ke ta chádia
ke ta ológlika filiá
pu mu ‘dines ta vrádia
Kséchases pu mu éleges
trelá pos m’ agapuses
ki óti chorís eménane
na zísis den boruses
Ma tóra m’ aparníthikes
gia ména de se niázi
ke káthe méra vásana
mes stin kardiá mu vázis
Ma den pirázi, tha skeftis
mia méra to ti kánis
chorís etía ki aformí
pu thes na me ksekánis
Ma den pirázi, tha skeftis
mia méra to ti kánis
chorís etía ki aformí
pu thes na me ksekánis
|