|
Αυτή η πολύχρωμη η πέτρα που σου μοιάζει
στα βασικά είναι σχεδόν αντίγραφό σου
Είναι περίεργα ψυχρή που με τρομάζει
και μου θυμίζει από γωνία το πρόσωπό σου
Μα δε με νοιάζει, δεν είν’ η πέτρα που σου μοιάζει και τρομάζω
Είναι που εσύ τόσο πολύ στην πέτρα μοιάζεις και σ’ αγκαλιάζω
Μα δε με νοιάζει, δεν είναι η πέτρα που σου μοιάζει και τρομάζω…
Αυτή η πολύχρωμη η πέτρα που σου μοιάζει
κρατάει βαθιά όλα όσα ήθελα να ζήσω
ν’ ακούς τον πόθο μου που χρόνια σε χαράζει
με τη φωτιά μέσα σου θέλω να ξυπνήσω
|
Aftí i políchromi i pétra pu su miázi
sta vasiká ine schedón antígrafó su
Ine períerga psichrí pu me tromázi
ke mu thimízi apó gonía to prósopó su
Ma de me niázi, den in’ i pétra pu su miázi ke tromázo
Ine pu esí tóso polí stin pétra miázis ke s’ agkaliázo
Ma de me niázi, den ine i pétra pu su miázi ke tromázo…
Aftí i políchromi i pétra pu su miázi
kratái vathiá óla ósa íthela na zíso
n’ akus ton pótho mu pu chrónia se charázi
me ti fotiá mésa su thélo na ksipníso
|
