|
Μόνο πληγές έχω στο στήθος
εκεί που είχα μόνο καρδιά
Η σχέση αυτή, άλυτος γρίφος
κάθε σου λέξη χίλια καρφιά
και της σιωπής τα πουλιά
πέφτουν σε τοίχους κι αυτά φυλακισμένα
ψάχνουν, αδιέξοδα πια
τρόπο να βρουν για να φτάσουνε σ’ εσένα.
Ένας πόλεμος είσαι
κι αγαπώ τον εχθρό
μένω και πολεμάω
για να σκοτωθώ
Ένας πόλεμος είσαι
που έχω χάσει καιρό
μια άνιση μάχη
μα δεν υποχωρώ.
Η ψυχή μου μένει πίσω
μα η ζωή προχώρησε
κι όποιος εαυτός γνωρίζω
με συγχώρεσε
Η ψυχή μου μένεις πίσω
και ας πάω μπροστά
μοιάζει το κορμί μου άδειος δρόμος
κι ούτε μια σκιά,
ακόμα ζωμηχανικά
Νύχτες που πέφτω σαν αστέρι
αυτοθυσία για μια ευχή
μόνο να μου άπλωνες το χέρι
και να ορκιζόσουν μια νέα αρχή
Σαν καταιγίδα μιλάς
κι ας έχεις ήλιο ζεστό μέσα στο στόμα
πόσα για σένα κρατάς
σας υποσχέσεις θαμμένες μες στο χώμα
Η ψυχή μου μένει πίσω
μα η ζωή προχώρησε
κι όποιος εαυτός γνωρίζω
με συγχώρεσε
Η ψυχή μου μένεις πίσω
και ας πάω μπροστά
μοιάζει το κορμί μου άδειος δρόμος
κι ούτε μια σκιά,
ακόμα ζωμηχανικά
|
Móno pligés écho sto stíthos
eki pu icha móno kardiá
I schési aftí, álitos grífos
káthe su léksi chília karfiá
ke tis siopís ta puliá
péftun se tichus ki aftá filakisména
psáchnun, adiéksoda pia
trópo na vrun gia na ftásune s’ eséna.
Έnas pólemos ise
ki agapó ton echthró
méno ke polemáo
gia na skotothó
Έnas pólemos ise
pu écho chási keró
mia ánisi máchi
ma den ipochoró.
I psichí mu méni píso
ma i zoí prochórise
ki ópios eaftós gnorízo
me sigchórese
I psichí mu ménis píso
ke as páo brostá
miázi to kormí mu ádios drómos
ki ute mia skiá,
akóma zomichaniká
Níchtes pu péfto san astéri
aftothisía gia mia efchí
móno na mu áplones to chéri
ke na orkizósun mia néa archí
San kategida milás
ki as échis ílio zestó mésa sto stóma
pósa gia séna kratás
sas iposchésis thamménes mes sto chóma
I psichí mu méni píso
ma i zoí prochórise
ki ópios eaftós gnorízo
me sigchórese
I psichí mu ménis píso
ke as páo brostá
miázi to kormí mu ádios drómos
ki ute mia skiá,
akóma zomichaniká
|
