Λένε πως άλλαξε η ζωή και έθιμα και ήθη
και της αγάπης πως δεν ζει τ’ ωραίο παραμύθι
μα τα τραγούδια που ακούς για την αγάπη λένε
κι άνθρωπους βλέπεις σοβαρούς στα καπηλειά να κλαίνε
Ποιος τόπε πως δεν αγαπούν στα χρόνια τα δικά μας
μπορεί ν’ αλλάξαν οι καιροί
μπορεί ν’ αλλάξανε μπορεί
δεν άλλαξε όμως η καρδιά μας
Πάντα δυο μάτια φωτεινά θα παίρνουν το μυαλό μας
θα μας ανοίγουνε πληγή
και θα φωτίζουνε τη γη
μέχρι το θάνατο μας
Πάντα ο έρωτας θα ζει, θα ‘ναι της καρδιάς σατράπης
και θα μας φέρνει δάκρυα ο πόνος της αγάπης
μ’ αν έχει αλλάξει η ζωή καθένας μας το ξέρει
ένας Μιμίκος πάντοτε θα κλαίει για κάποια Μαίρη
Ποιος τόπε πως δεν αγαπούν στα χρόνια τα δικά μας
μπορεί ν’ αλλάξαν οι καιροί
μπορεί ν’ αλλάξανε μπορεί
δεν άλλαξε όμως η καρδιά μας
Πάντα δυο μάτια φωτεινά θα παίρνουν το μυαλό μας
θα μας ανοίγουνε πληγή
και θα φωτίζουνε τη γη
μέχρι το θάνατο μας
|
Léne pos állakse i zoí ke éthima ke íthi
ke tis agápis pos den zi t’ oreo paramíthi
ma ta tragudia pu akus gia tin agápi léne
ki ánthropus vlépis sovarus sta kapiliá na klene
Pios tópe pos den agapun sta chrónia ta diká mas
bori n’ alláksan i keri
bori n’ alláksane bori
den állakse ómos i kardiá mas
Pánta dio mátia fotiná tha pernun to mialó mas
tha mas anigune pligí
ke tha fotízune ti gi
méchri to thánato mas
Pánta o érotas tha zi, tha ‘ne tis kardiás satrápis
ke tha mas férni dákria o pónos tis agápis
m’ an échi alláksi i zoí kathénas mas to kséri
énas Mimíkos pántote tha klei gia kápia Meri
Pios tópe pos den agapun sta chrónia ta diká mas
bori n’ alláksan i keri
bori n’ alláksane bori
den állakse ómos i kardiá mas
Pánta dio mátia fotiná tha pernun to mialó mas
tha mas anigune pligí
ke tha fotízune ti gi
méchri to thánato mas
|