Έπεσε η πολιτεία στου δειλινού τη χρυσή ματιά,
θάλασσα μες στ’ ασήμι και τα πουλιά μέσα στη φωλιά,
δρόμοι με τους διαβάτες γυρνούν αντάμα όλο ζωή,
φώτα στ’ αστέρια, φώτα στα σπίτια, ακούγεται η φωνή.
Πόλη του δειλινού, λιτανεία Άγίων και Θεών,
πόλη του δειλινού, λιτανεία απέραντη ουρανών.
Μείναν τ’ αστέρια, σβήσαν τα φώτα, σώπασαν τα παιδιά,
όμορφο το κορίτσι, δεν κλείνει μάτι μες στη νυχτιά,
θα `ρθει η αυγή κι ο ήλιος θα φτάσει πάλι το δειλινό,
δρόμοι, διαβάτες, φώτα, κορίτσια ρόδινα στο γιαλό.
Πόλη του δειλινού, λιτανεία Άγιων και Θεών,
πόλη του δειλινού, λιτανεία απέραντη ουρανών.
|
Έpese i politia stu dilinu ti chrisí matiá,
thálassa mes st’ asími ke ta puliá mésa sti foliá,
drómi me tus diavátes girnun antáma ólo zoí,
fóta st’ astéria, fóta sta spítia, akugete i foní.
Póli tu dilinu, litania Άgion ke Theón,
póli tu dilinu, litania apéranti uranón.
Minan t’ astéria, svísan ta fóta, sópasan ta pediá,
ómorfo to korítsi, den klini máti mes sti nichtiá,
tha `rthi i avgí ki o ílios tha ftási páli to dilinó,
drómi, diavátes, fóta, korítsia ródina sto gialó.
Póli tu dilinu, litania Άgion ke Theón,
póli tu dilinu, litania apéranti uranón.
|