|
Πως να κρύψω κάτι που με καίει από σένα
και τις νύχτες άγρυπνο μ’ αφήνει…
Πως να συνεχίσω τη ζωή μου μ’ ένα ψέμα
μέσα μου είσαι φλόγα που δε σβήνει…
Πως να σε ξεχάσω, πως
που ήσουνα στα μάτια μου το φως…
Πονάει ο χωρισμός, πονάει
αρρώστια είσαι που δε περνάει…
Κλαίει η καρδιά μου σε ζητάει
γιατί είσαι αλλού και με πονάει…
Πως ν’ αφήσω τώρα το κορμί μου σ’ άλλα χάδια
λάθος θα ‘ναι όπως και να γίνει…
Δεν μπορώ να κρύψω τα δικά σου τα σημάδια
ένα με το σώμα μου έχουν γίνει…
Πως να σε ξεχάσω, πως
που ήσουνα για μένα ουρανός..
|
Pos na krípso káti pu me kei apó séna
ke tis níchtes ágripno m’ afíni…
Pos na sinechíso ti zoí mu m’ éna pséma
mésa mu ise flóga pu de svíni…
Pos na se ksecháso, pos
pu ísuna sta mátia mu to fos…
Ponái o chorismós, ponái
arróstia ise pu de pernái…
Klei i kardiá mu se zitái
giatí ise allu ke me ponái…
Pos n’ afíso tóra to kormí mu s’ álla chádia
láthos tha ‘ne ópos ke na gini…
Den boró na krípso ta diká su ta simádia
éna me to sóma mu échun gini…
Pos na se ksecháso, pos
pu ísuna gia ména uranós..
|
