Στην άλλη άκρη εσύ της γης
κι εγώ σε περιμένω
σα φύλλο μαραμένο
παιδί της χαραυγής
Πόσο σ’ αγάπησα, σ’ αγάπησα, σ’ αγάπησα
που όλο νομίζω πως θα ’ρθεις με τον καιρό
και της ζωής τους δείκτες πάνω σου σταμάτησα
να καρτερώ, να καρτερώ, να καρτερώ
Είσ’ ένας χτύπος της καρδιάς
κι εγώ κλαρί κομμένο
πουλί τραυματισμένο
με παίρνει ο βοριάς
Πόσο σ’ αγάπησα, σ’ αγάπησα, σ’ αγάπησα
που όλο νομίζω πως θα ’ρθεις με τον καιρό
και της ζωής τους δείκτες πάνω σου σταμάτησα
να καρτερώ, να καρτερώ, να καρτερώ
|
Stin álli ákri esí tis gis
ki egó se periméno
sa fíllo maraméno
pedí tis charavgís
Póso s’ agápisa, s’ agápisa, s’ agápisa
pu ólo nomízo pos tha ’rthis me ton keró
ke tis zoís tus diktes páno su stamátisa
na karteró, na karteró, na karteró
Is’ énas chtípos tis kardiás
ki egó klarí komméno
pulí trafmatisméno
me perni o voriás
Póso s’ agápisa, s’ agápisa, s’ agápisa
pu ólo nomízo pos tha ’rthis me ton keró
ke tis zoís tus diktes páno su stamátisa
na karteró, na karteró, na karteró
|