Ποτέ δεν ξέρεις
πως η ζωή και πως η μοίρα θα τα φέρει
Αν θα ‘χεις πάντα στην αυλή το καλοκαίρι
Ποτέ δεν ξέρεις
Γι’ αυτό σου λέω μη μου πεις τώρα το γεια σου
Άσε για μένα μια γωνίτσα στη καρδιά σου
Ποτέ δεν ξέρεις
Ποτέ δεν ξέρεις
αν με στη κρύα μοναξιά σου
και μες στα γκρίζα όνειρά σου
αν θα ‘μαι κι εγώ να σε προσέχω
γιατί ήσουν πάντα ότι είχα
και ότι έχω
Ποτέ δεν ξέρεις αν μες τ’ απρόσωπα τα χάδια
εγώ θα κρύβομαι τα βράδια
έτσι απλά να σ’ ακουμπάω
γιατί είσαι πάντα
αυτός που πάντα θα αγαπάω
Ποτέ δεν ξέρεις
πόσες αλήθειες θα παλέψουν για ένα ψέμα
και ας με φυλάκισες στις φλέβες σου σαν αίμα
ποτέ δεν ξέρεις
ποιος θα πονέσει περισσότερο απ’ τους δύο
γιαυτό σου λέω μη μου πεις το τελευταίο αντίο
Ποτέ δεν ξέρεις
|
Poté den kséris
pos i zoí ke pos i mira tha ta féri
An tha ‘chis pánta stin avlí to kalokeri
Poté den kséris
Gi’ aftó su léo mi mu pis tóra to gia su
Άse gia ména mia gonítsa sti kardiá su
Poté den kséris
Poté den kséris
an me sti kría monaksiá su
ke mes sta gkríza ónirá su
an tha ‘me ki egó na se prosécho
giatí ísun pánta óti icha
ke óti écho
Poté den kséris an mes t’ aprósopa ta chádia
egó tha krívome ta vrádia
étsi aplá na s’ akubáo
giatí ise pánta
aftós pu pánta tha agapáo
Poté den kséris
póses alíthies tha palépsun gia éna pséma
ke as me filákises stis fléves su san ema
poté den kséris
pios tha ponési perissótero ap’ tus dío
giaftó su léo mi mu pis to telefteo antío
Poté den kséris
|