|
Προσωπικά δεν έχω αισθήματα για σένα φιλικά
μονάχα βήματα θιγμένα ερωτικά,
που μ’ αναγκάζουνε να φεύγω βιαστικά
Προσωπικά δε θέλω τίποτα μαζί σου λογικά
μου πάει ο ήχος της φωνής σου τραγικά
και δεν αλλάζω το κορμί σου με την άψογη ζωή σου
τελικά
Προσωπικά εγώ τρελαίνομαι,
το παραμύθι σου και να `μαι και να φαίνομαι
Προσωπικά δεν έχω αίσθηση
αυτό που ζούμε αν είναι αλήθεια ή παραίσθηση
προσωπικά
Προσωπικά, τυχαίνει βράδια με τραγούδια λαϊκά
ντυμένη κι άδεια κι αφημένη γενικά
να μεταφράζω τη σκηνή δραματικά
Προσωπικά, εμένα ο χρόνος μου γυρίζει κυκλικά
κι αλλάζει ο τόνος μου στο τέλος ειδικά
γι’ αυτό να ξέρεις κι επιμένω, κι ας μου το `χεις ξεγραμμένο
οριστικά
|
Prosopiká den écho esthímata gia séna filiká
monácha vímata thigména erotiká,
pu m’ anagkázune na fevgo viastiká
Prosopiká de thélo típota mazí su logiká
mu pái o íchos tis fonís su tragiká
ke den allázo to kormí su me tin ápsogi zoí su
teliká
Prosopiká egó trelenome,
to paramíthi su ke na `me ke na fenome
Prosopiká den écho esthisi
aftó pu zume an ine alíthia í paresthisi
prosopiká
Prosopiká, ticheni vrádia me tragudia laiká
ntiméni ki ádia ki afiméni geniká
na metafrázo ti skiní dramatiká
Prosopiká, eména o chrónos mu girízi kikliká
ki allázi o tónos mu sto télos idiká
gi’ aftó na kséris ki epiméno, ki as mu to `chis ksegramméno
oristiká
|
