|
Σ’ ένα ξωκλήσι μακρινό ένα θλιμμένο δειλινό
κάποια κοπέλα με το βλέμμα σκοτεινό
παρακαλεί γονατιστή μπρος την καντήλα τη σβηστή
κι έχει η εικόνα από το δάκρυ ποτιστεί
Γλυκιά Μαντόνα
άκου και μένα
φεύγει στα ξένα
εκείνος παντοτινά
Να τον προσμένω
δώσ’ μου κουράγιο
και στο μουράγιο
φέρ’ τον Μαντόνα ξανά
Κι αυτός μακριά στην ξενιτιά με καρφωμένη τη ματιά
πέρα απ’ τη θάλασσα π’ ανοίγεται πλατιά
περνώντας τους ωκεανούς κοντά σε κείνη πλέει ο νους
και λέει κοιτώντας τους; γαλάζιους ουρανούς
Γλυκιά Μαντόνα
άκου και μένα
που `μαι τα ξένα
και η ψυχή μου πονά
Θέλω ν’ αγγίξω
να μην λυγίσω
και να γυρίσω
στην αγκαλιά της ξανά
Πέρασαν δύσκολοι καιροί και κάποια μέρα τυχερή
μπρος την εικόνα καίει ολόλευκο κερί
Γύρισ’ αυτός με το καλό ξαναγελάμε στον γιαλό
και λεν οι δυο τους με το βλέμμα τους θολό
Γλυκιά Μαντόνα
αγαπημένη
ευτυχισμένοι
στέκουμε οι δυο μας ξανά
Σ’ ευχαριστούμε
και σου ζητούμε
μαζί να ζούμε
Μαντόνα παντοτινά
|
S’ éna ksoklísi makrinó éna thlimméno dilinó
kápia kopéla me to vlémma skotinó
parakali gonatistí bros tin kantíla ti svistí
ki échi i ikóna apó to dákri potisti
Glikiá Mantóna
áku ke ména
fevgi sta kséna
ekinos pantotiná
Na ton prosméno
dós’ mu kurágio
ke sto murágio
fér’ ton Mantóna ksaná
Ki aftós makriá stin ksenitiá me karfoméni ti matiá
péra ap’ ti thálassa p’ anigete platiá
pernóntas tus okeanus kontá se kini pléi o nus
ke léi kitóntas tus; galázius uranus
Glikiá Mantóna
áku ke ména
pu `me ta kséna
ke i psichí mu poná
Thélo n’ angikso
na min ligiso
ke na giríso
stin agkaliá tis ksaná
Pérasan dískoli keri ke kápia méra ticherí
bros tin ikóna kei olólefko kerí
Giris’ aftós me to kaló ksanageláme ston gialó
ke len i dio tus me to vlémma tus tholó
Glikiá Mantóna
agapiméni
eftichisméni
stékume i dio mas ksaná
S’ efcharistume
ke su zitume
mazí na zume
Mantóna pantotiná
|
