Θέλω να φύγω, μακριά απ’ τους ανθρώπους
από τα μάτια τους να σβήσω, να χαθώ
σ’ ένα βουνό, σε μια σπηλιά, σε ξένους τόπους
τον κάθε πόνο της καρδιάς μου να ξεχνώ
σ’ ένα βουνό, σε μια σπηλιά, σε ξένους τόπους
τον κάθε πόνο της καρδιάς μου να ξεχνώ.
Όλες τις νύχτες, το ζεστό το καλοκαίρι
θέλω να βγαίνω, και τ’ αστέρια να μετρώ
όλους τους πόνους να τους βάζω στο `να χέρι
και μακριά απ’ την καρδιά να τους πετώ
όλους τους πόνους να τους βάζω στο `να χέρι
και μακριά απ’ την καρδιά να τους πετώ.
Ποτέ μου πια να μην πονώ, να μην δακρύζω
θέλω να ζήσω ευτυχισμένος, να γελώ
στο κάθε τι, αγάπη μόνο να χαρίζω
στο κάθε τι, μ’ αγάπη μόνο να μιλώ
στο κάθε τι, αγάπη μόνο να χαρίζω
στο κάθε τι, μ’ αγάπη μόνο να μιλώ.
|
Thélo na fígo, makriá ap’ tus anthrópus
apó ta mátia tus na svíso, na chathó
s’ éna vunó, se mia spiliá, se ksénus tópus
ton káthe póno tis kardiás mu na ksechnó
s’ éna vunó, se mia spiliá, se ksénus tópus
ton káthe póno tis kardiás mu na ksechnó.
Όles tis níchtes, to zestó to kalokeri
thélo na vgeno, ke t’ astéria na metró
ólus tus pónus na tus vázo sto `na chéri
ke makriá ap’ tin kardiá na tus petó
ólus tus pónus na tus vázo sto `na chéri
ke makriá ap’ tin kardiá na tus petó.
Poté mu pia na min ponó, na min dakrízo
thélo na zíso eftichisménos, na geló
sto káthe ti, agápi móno na charízo
sto káthe ti, m’ agápi móno na miló
sto káthe ti, agápi móno na charízo
sto káthe ti, m’ agápi móno na miló.
|