Πέρασα τα πάνδεινα κοντά σου,
κόντεψα, σχεδόν, να τρελαθώ,
ζήτησα μια θέση στην καρδιά σου,
μα ήτανε πιασμένη και γι’ αυτό.
Σ’ αποχαιρετώ, στο καλό,
φύγε κι ούτε που θα λυπηθώ,
τώρα πια θα κυλά η ζωή μου φυσιολογικά,
δίχως στρες κι απειλές,
και υπαινιγμούς πως δε με θες,
στο καλό, σ’ αποχαιρετώ.
Όσα έχω κάνει ήταν για σένα
λούσα για να σε ικανοποιώ,
μα θα κάνω κάτι και για μένα
κάτι που το σκέφτομαι καιρό.
Σ’ αποχαιρετώ, στο καλό,
φύγε κι ούτε που θα λυπηθώ,
τώρα πια θα κυλά η ζωή μου φυσιολογικά,
δίχως στρες κι απειλές,
και υπαινιγμούς πως δε με θες,
στο καλό, σ’ αποχαιρετώ.
|
Pérasa ta pándina kontá su,
kóntepsa, schedón, na trelathó,
zítisa mia thési stin kardiá su,
ma ítane piasméni ke gi’ aftó.
S’ apocheretó, sto kaló,
fíge ki ute pu tha lipithó,
tóra pia tha kilá i zoí mu fisiologiká,
díchos stres ki apilés,
ke ipenigmus pos de me thes,
sto kaló, s’ apocheretó.
Όsa écho káni ítan gia séna
lusa gia na se ikanopió,
ma tha káno káti ke gia ména
káti pu to skéftome keró.
S’ apocheretó, sto kaló,
fíge ki ute pu tha lipithó,
tóra pia tha kilá i zoí mu fisiologiká,
díchos stres ki apilés,
ke ipenigmus pos de me thes,
sto kaló, s’ apocheretó.
|