|
Σάββατο βροχής σαν σταγόνα έσταξες
στη διψασμένη μου καρδιά
ψέμα είχε κρυφτεί στο φιλί που κέρασες
όλα τα έταξες κι όλα τα ξέχασες μετά
Βοριάς μου παίρνει τη φωνή
και την πετά σαν αστραπή
σ’ αυτή που αγάπησα
κι έχασα να φτάσει
να προφτάσει μην τη χάσει
να γυρίσει να της πει
Τώρα σε ζητώ στης φωτιάς τα Σάββατα
μια κι η βροχή πια δεν περνά
μες στις πυρκαγιές ψάχνω για περάσματα
είναι χαράματα κι είναι τα θαύματα κλειστά
Βοριάς μου παίρνει τη φωνή
και την πετά σαν αστραπή
σ’ αυτή που αγάπησα
κι έχασα να φτάσει
να προφτάσει μην τη χάσει
να γυρίσει να της πει
Βοριάς μου παίρνει τη φωνή
και την πετά σαν αστραπή
σ’ αυτή που αγάπησα
κι έχασα να φτάσει
να προφτάσει μην τη χάσει
να γυρίσει να της πει
|
Sávvato vrochís san stagóna éstakses
sti dipsasméni mu kardiá
pséma iche krifti sto filí pu kérases
óla ta étakses ki óla ta kséchases metá
Ooriás mu perni ti foní
ke tin petá san astrapí
s’ aftí pu agápisa
ki échasa na ftási
na proftási min ti chási
na girísi na tis pi
Tóra se zitó stis fotiás ta Sávvata
mia ki i vrochí pia den perná
mes stis pirkagiés psáchno gia perásmata
ine charámata ki ine ta thafmata klistá
Ooriás mu perni ti foní
ke tin petá san astrapí
s’ aftí pu agápisa
ki échasa na ftási
na proftási min ti chási
na girísi na tis pi
Ooriás mu perni ti foní
ke tin petá san astrapí
s’ aftí pu agápisa
ki échasa na ftási
na proftási min ti chási
na girísi na tis pi
|
