Έχω παράπονα πολλά από σένα
που δε σ’ τα είπα και τα έχω κρυμμένα,
κι είναι τα μάτια μου πάντα κλαμένα,
ποτέ σου δεν νοιάστηκες, ποτέ σου, για μένα.
Σ’ ερωτεύτηκα
και βρήκα τον μπελά μου,
σαν ρόδα στον κατήφορο
κυλάν τα όνειρά μου.
Σ’ ερωτεύτηκα
κι έσπασα την καρδιά μου,
και κάθε ελπίδα έχασα
ν’ ανοίξω τα φτερά μου.
Ήμουνα άνετη πριν σε γνωρίσω,
τώρα γυρίζω δυστυχώς προς τα πίσω.
Σαν το νερό δεν μπορώ να σε πιάσω,
μα την ελπίδα μου δε θέλω να χάσω
|
Έcho parápona pollá apó séna
pu de s’ ta ipa ke ta écho krimména,
ki ine ta mátia mu pánta klaména,
poté su den niástikes, poté su, gia ména.
S’ eroteftika
ke vríka ton belá mu,
san róda ston katíforo
kilán ta ónirá mu.
S’ eroteftika
ki éspasa tin kardiá mu,
ke káthe elpída échasa
n’ anikso ta fterá mu.
Ήmuna áneti prin se gnoríso,
tóra girízo distichós pros ta píso.
San to neró den boró na se piáso,
ma tin elpída mu de thélo na cháso
|