|
Σ’ ένα κόσμο δικό μου
φυλαγμένο καλά
τη θεά της αγάπης
θα `χω κάποια βραδιά
Με χρυσάφι θα ντύνω
το γυμνό της κορμί
κι υπηρέτης θα γίνω
μ’ ασημένια ψυχή
Θα φροντίζω το κορμί σου όποτε διψάς
και στην αγκαλιά μου θα `χω σύννεφα δροσιάς
και για στεφάνι στα μαλλιά
το φεγγάρι από ψηλά θα σου φέρω
Φόρεμά σου θεά μου
η δικιά μου ενοχή
πανωφόρι θα κάνω
όλη μου την ντροπή
Και στη θλίψη μου μέσα
θ’ ακονίζω σπαθιά
της καρδιάς σου θα ψάχνω
όλα τα μυστικά
Σαν τεχνίτης του έρωτά σου θα σταθώ ψηλά
φτιάχνοντας τραγούδια από μέταλλα σκληρά
και σε ποτάμι σκοτεινό
της αμαρτίας τον καημό σου θα σβήνω
Θα σκοτώσω το τέρας
που σου τρώει την καρδιά
κι από κάτω απ’ το θρόνο
θα το βάλω γλυκιά μου να πατάς σταθερά
Μη βουλιάξεις στον κόσμο
η νύχτα είναι κοντά
κι ως το τέλος της μέρας
θα `μαστε αγκαλιά
Κι ως της κόλασης τα βάθη
εγώ θα κατεβώ
Στου παράδεισου τις πύλες
θ’ αναρριχηθώ
και σε ποτάμι σκοτεινό
της αμαρτίας τον καημό σου
θα σβήνω
|
S’ éna kósmo dikó mu
filagméno kalá
ti theá tis agápis
tha `cho kápia vradiá
Me chrisáfi tha ntíno
to gimnó tis kormí
ki ipirétis tha gino
m’ asiménia psichí
Tha frontízo to kormí su ópote dipsás
ke stin agkaliá mu tha `cho sínnefa drosiás
ke gia stefáni sta malliá
to fengári apó psilá tha su féro
Fóremá su theá mu
i dikiá mu enochí
panofóri tha káno
óli mu tin ntropí
Ke sti thlípsi mu mésa
th’ akonízo spathiá
tis kardiás su tha psáchno
óla ta mistiká
San technítis tu érotá su tha stathó psilá
ftiáchnontas tragudia apó métalla sklirá
ke se potámi skotinó
tis amartías ton kaimó su tha svíno
Tha skotóso to téras
pu su trói tin kardiá
ki apó káto ap’ to thróno
tha to válo glikiá mu na patás statherá
Mi vuliáksis ston kósmo
i níchta ine kontá
ki os to télos tis méras
tha `maste agkaliá
Ki os tis kólasis ta váthi
egó tha katevó
Stu parádisu tis píles
th’ anarrichithó
ke se potámi skotinó
tis amartías ton kaimó su
tha svíno
|
