Τι κι αν δεν ήμουν μάνα σου, εγώ σ’ είχα γεννήσει,
και σαν μωρό στην αγκαλιά γλυκά σ’ είχα κρατήσει,
τι κι αν δεν είμ’ ο θάνατος με το βαρύ δρεπάνι,
θυμήσου πόσες, πάνω μου, φορές είχες πεθάνει.
Σα Θεό, σαν Θεό σ’ είχα να σε προσκυνώ
κι ας το ήξερα, μια μέρα, πως θα μου `δινες αέρα
σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ
είναι αδύνατον να πείσω την καρδιά μου πως θα ζήσω
χωρισμό, χωρισμό.
Τι κι αν ποτέ στους φίλους σου, δε μίλησες για μένα,
τα όνειρα στην τσάκιση στα `χα σιδερωμένα,
για να μη βρεις το πάτημα, ούτε την ευκαιρία,
και φύγεις, όπως έφυγες, προς την ελευθερία.
Σα Θεό, σαν Θεό σ’ είχα να σε προσκυνώ
κι ας το ήξερα, μια μέρα, πως θα μου `δινες αέρα
σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ
είναι αδύνατον να πείσω την καρδιά μου πως θα ζήσω
χωρισμό, χωρισμό.
|
Ti ki an den ímun mána su, egó s’ icha gennísi,
ke san moró stin agkaliá gliká s’ icha kratísi,
ti ki an den im’ o thánatos me to varí drepáni,
thimísu póses, páno mu, forés iches petháni.
Sa Theó, san Theó s’ icha na se proskinó
ki as to íksera, mia méra, pos tha mu `dines aéra
s’ agapó, s’ agapó
ine adínaton na piso tin kardiá mu pos tha zíso
chorismó, chorismó.
Ti ki an poté stus fílus su, de mílises gia ména,
ta ónira stin tsákisi sta `cha sideroména,
gia na mi vris to pátima, ute tin efkería,
ke fígis, ópos éfiges, pros tin elefthería.
Sa Theó, san Theó s’ icha na se proskinó
ki as to íksera, mia méra, pos tha mu `dines aéra
s’ agapó, s’ agapó
ine adínaton na piso tin kardiá mu pos tha zíso
chorismó, chorismó.
|