Σε σταυροδρόμι θα καθίσω
Κι όλο τον κόσμο θα ρωτήσω
Μήπως σε είδαν πουθενά
Σε θάλασσα και σε στεριά
Μήπως και άκουσαν για σένα
Διαβάτες που γυρνάν στα ξένα
Μήπως σου μίλησε κανείς
Μήπως τους είπες αν θα ’ρθεις
Όσοι ακούσαν τ’ όνομά σου
Τον τόπο σου και την γενιά σου
Είπαν στα μαρμαρένια αλώνια
Σ’ είδανε πριν χιλιάδες χρόνια
Τα πόδια τους εγώ θα πλένω
Και σένανε θα περιμένω
Ίσως περάσεις από εκεί
Και σε γνωρίσω απ’ την πληγή
|
Se stavrodrómi tha kathíso
Ki ólo ton kósmo tha rotíso
Mípos se idan puthená
Se thálassa ke se steriá
Mípos ke ákusan gia séna
Diavátes pu girnán sta kséna
Mípos su mílise kanis
Mípos tus ipes an tha ’rthis
Όsi akusan t’ ónomá su
Ton tópo su ke tin geniá su
Ipan sta marmarénia alónia
S’ idane prin chiliádes chrónia
Ta pódia tus egó tha pléno
Ke sénane tha periméno
Ίsos perásis apó eki
Ke se gnoríso ap’ tin pligí
|