Περνάει ο καιρός
κι όλα μοιάζουν τώρα να ‘ναι αλλιώς
κάτω απ’ το φως
μοιάζει ο κόσμος να ‘ναι τόσο μικρός
Κι απλά, εγώ επιμένω
μες στα όνειρά μου ζω και πεθαίνω
απλά, εγώ περιμένω
μια στιγμή να έρθεις πάλι εδώ
Σκοτάδι το χθες
μέσα εκεί γυρνώ και βυθίζομαι
το ξέρω πως φταις
μα ακόμα σ’ αγαπώ σου τ ’ορκίζομαι
Θα μείνω εδώ
για πάντα μου είχες πει μα έφυγες
κι εγώ προσπαθώ
να φτιάξω πάλι όσα μου γκρέμισες
|
Pernái o kerós
ki óla miázun tóra na ‘ne alliós
káto ap’ to fos
miázi o kósmos na ‘ne tóso mikrós
Ki aplá, egó epiméno
mes sta ónirá mu zo ke petheno
aplá, egó periméno
mia stigmí na érthis páli edó
Skotádi to chthes
mésa eki girnó ke vithízome
to kséro pos ftes
ma akóma s’ agapó su t ’orkízome
Tha mino edó
gia pánta mu iches pi ma éfiges
ki egó prospathó
na ftiákso páli ósa mu gkrémises
|