Στ’ αστέρια κάπου εκεί θα ζεις | St’ astéria kápu eki tha zis

Ακόμα λίγο πριν το φως μου να χαθεί
αυτό ο δρόμος αγναντεύει τη σιωπή
κι αν τόσα χρόνια περπατούσες μοναχή
μόνο μια ανάσα να προφτάσεις την αυγή

Στ’ αστέρια κάπου εκεί θα ζεις
κι αν κουραστώ ας είναι
στην άμμο κτίζω ουρανό
να περπατήσεις πάνω ήλιε

Υφαίνει η μοίρα στη ψυχή σου δυο φτερά
αυτή η αγάπη ξεμακραίνει στ’ ανοικτά
σαν ένα κύμα που αλήθειες κουβαλά
μόνο μια ανάσα να πετάξεις πιο ψηλά

Στ’ αστέρια κάπου εκεί θα ζεις
κι αν κουραστώ ας είναι
στην άμμο κτίζω ουρανό
να περπατήσεις πάνω ήλιε

Akóma lígo prin to fos mu na chathi
aftó o drómos agnantevi ti siopí
ki an tósa chrónia perpatuses monachí
móno mia anása na proftásis tin avgí

St’ astéria kápu eki tha zis
ki an kurastó as ine
stin ámmo ktízo uranó
na perpatísis páno ílie

Ifeni i mira sti psichí su dio fterá
aftí i agápi ksemakreni st’ aniktá
san éna kíma pu alíthies kuvalá
móno mia anása na petáksis pio psilá

St’ astéria kápu eki tha zis
ki an kurastó as ine
stin ámmo ktízo uranó
na perpatísis páno ílie