Στάχτες….
Μαύρους κύκλους κάνω για να κρατηθώ,
πάνω στης καρδιάς σου τον ιστό,
μόνος, ζαλισμένος με το φως σβηστό,
ξένος σ’ ένα κύκλωμα πιστό.
Κι όλο λέω θα φύγω, κι όλο μετανιώνω
κρύβομαι για λίγο, κρύβομαι απ’ τον πόνο.
Στάχτες, τα όνειρά μου, στάχτες
σκονισμένοι χάρτες, σκόρπια ερείπια στο χώμα,
στάχτες, τα όνειρά μου, στάχτες
γίναν κι αυταπάτες κι όμως σ’ αγαπάω ακόμα.
Ψάχνω σ’ άδειες πίστες σαν τρελός, θαρρείς,
για το φίλτρο της υπομονής,
δυο γραμμές κουράγιο σε μια ρουφηξιά
ψεύτικη Άνοιξη στη μοναξιά.
Κι όλο λέω θα φύγω, κι όλο μετανιώνω
κρύβομαι για λίγο, κρύβομαι απ’ τον πόνο.
Στάχτες, τα όνειρά μου, στάχτες
σκονισμένοι χάρτες, σκόρπια ερείπια στο χώμα,
στάχτες, τα όνειρά μου, στάχτες
γίναν κι αυταπάτες κι όμως σ’ αγαπάω ακόμα.
Στάχτες γίναν’ τα όνειρά μου, άλλο Θεέ μου δεν μπορώ,
από το δικό της ψέμα χάνω αίμα, αιμορραγώ.
Στάχτες, τα όνειρά μου, στάχτες
σκονισμένοι χάρτες, σκόρπια ερείπια στο χώμα,
στάχτες, τα όνειρά μου, στάχτες
γίναν κι αυταπάτες κι όμως σ’ αγαπάω ακόμα.
Στάχτες….
|
Stáchtes….
Mavrus kíklus káno gia na kratithó,
páno stis kardiás su ton istó,
mónos, zalisménos me to fos svistó,
ksénos s’ éna kíkloma pistó.
Ki ólo léo tha fígo, ki ólo metanióno
krívome gia lígo, krívome ap’ ton póno.
Stáchtes, ta ónirá mu, stáchtes
skonisméni chártes, skórpia eripia sto chóma,
stáchtes, ta ónirá mu, stáchtes
ginan ki aftapátes ki ómos s’ agapáo akóma.
Psáchno s’ ádies pístes san trelós, tharris,
gia to fíltro tis ipomonís,
dio grammés kurágio se mia rufiksiá
pseftiki Άniksi sti monaksiá.
Ki ólo léo tha fígo, ki ólo metanióno
krívome gia lígo, krívome ap’ ton póno.
Stáchtes, ta ónirá mu, stáchtes
skonisméni chártes, skórpia eripia sto chóma,
stáchtes, ta ónirá mu, stáchtes
ginan ki aftapátes ki ómos s’ agapáo akóma.
Stáchtes ginan’ ta ónirá mu, állo Theé mu den boró,
apó to dikó tis pséma cháno ema, emorragó.
Stáchtes, ta ónirá mu, stáchtes
skonisméni chártes, skórpia eripia sto chóma,
stáchtes, ta ónirá mu, stáchtes
ginan ki aftapátes ki ómos s’ agapáo akóma.
Stáchtes….
|