Στην απέναντι γωνία στέκομαι μέσα στο κρύο
και στην πολυκατοικία π’ αγαπιόμαστε οι δύο
σε κοιτάζω ν’ ανεβαίνεις αγκαλιά με κάποιαν άλλη,
δε μπορώ να το πιστέψω, μ’ έχει πιάσει παραζάλη.
Άνοιξε, το κουδούνι σου εγώ χτυπάω,
άνοιξε, σε ικετεύω, σε παρακαλάω,
άνοιξε, διώξ’ τηνε και όλα τα ξεχνάω,
διώξ’ τηνε και όλα τα ξεχνάω.
Μου `ρχεται να σε σκοτώσω κι ύστερα ν’ αυτοκτονήσω
και την πολυκατοικία, που `σαι μέσα, να γκρεμίσω,
νιώθω να την αγκαλιάζεις, να της λες πως τη λατρεύεις
κι η καρδιά μου σταματάει, κοίτα με αν δεν πιστεύεις.
Άνοιξε, το κουδούνι σου εγώ χτυπάω,
άνοιξε, σε ικετεύω, σε παρακαλάω,
άνοιξε, διώξ’ τηνε και όλα τα ξεχνάω,
διώξ’ τηνε και όλα τα ξεχνάω.
Άνοιξε.
|
Stin apénanti gonía stékome mésa sto krío
ke stin polikatikía p’ agapiómaste i dío
se kitázo n’ anevenis agkaliá me kápian álli,
de boró na to pistépso, m’ échi piási parazáli.
Άnikse, to kuduni su egó chtipáo,
ánikse, se iketevo, se parakaláo,
ánikse, dióks’ tine ke óla ta ksechnáo,
dióks’ tine ke óla ta ksechnáo.
Mu `rchete na se skotóso ki ístera n’ aftoktoníso
ke tin polikatikía, pu `se mésa, na gkremíso,
niótho na tin agkaliázis, na tis les pos ti latrevis
ki i kardiá mu stamatái, kita me an den pistevis.
Άnikse, to kuduni su egó chtipáo,
ánikse, se iketevo, se parakaláo,
ánikse, dióks’ tine ke óla ta ksechnáo,
dióks’ tine ke óla ta ksechnáo.
Άnikse.
|