|
Εγώ το νιώθω πως ακόμα είσαι εδώ
τι κι αν τα αμέτρητα τα φεύγω σου μετράω
ίσως να φτάσω να ‘ναι και γραφτό
να χάνω πάντα όταν στα αλήθεια πολεμάω
Είναι η αύρα σου σε ό,τι ακουμπώ
τα βήματα σου στης ψυχής μου τα υπόγεια
όλα τα είπαμε τι άλλο να σου πω
φίλα με τώρα τα βαρέθηκα τα λόγια
Στων ματιών σου τα κύματα πνίγομαι
σ’ αγαπάω και πια δεν σου κρύβομαι
μόνο δίπλα σου θέλω να ζήσω
μόνο μέσα σου να κατοικήσω
στου κορμιού σου τα άγια τα χώματα
να με βρίσκουνε τα ξημερώματα
όσα είμαι και όσα θα κάνω
θα τα βρεις στη γραμμή της παλάμης σου απάνω
Πόσο φοβάμαι πως δεν σου ‘μαθε κανείς
ποια είναι η αντίθετη όψη της απάτης
κάπου σε μίσησα για να μαι ειλικρινής
μα και το μίσος κρύβει δύναμη αγάπης
Δεν έχει νόημα, δεν έχει ουσία πια
τα λέει όλα η διάρκεια στο χρόνο
και αν σε σκότωσα σε γέννησα ξανά
για να κρατάω τα καλά από σένα μόνο
Έρχονται στιγμές που δεν αντέχω να μη σε έχω
όλα θολά και άδεια
και μου χαρίζεις τα σκοτάδια
Κι όπως τρέχουν και κυλούν οι μέρες
η απουσία σου φορτίο
μα δε σου λέω αντίο
|
Egó to niótho pos akóma ise edó
ti ki an ta amétrita ta fevgo su metráo
ísos na ftáso na ‘ne ke graftó
na cháno pánta ótan sta alíthia polemáo
Ine i avra su se ó,ti akubó
ta vímata su stis psichís mu ta ipógia
óla ta ipame ti állo na su po
fíla me tóra ta varéthika ta lógia
Ston matión su ta kímata pnígome
s’ agapáo ke pia den su krívome
móno dípla su thélo na zíso
móno mésa su na katikíso
stu kormiu su ta ágia ta chómata
na me vrískune ta ksimerómata
ósa ime ke ósa tha káno
tha ta vris sti grammí tis palámis su apáno
Póso fováme pos den su ‘mathe kanis
pia ine i antítheti ópsi tis apátis
kápu se mísisa gia na me ilikrinís
ma ke to mísos krívi dínami agápis
Den échi nóima, den échi usía pia
ta léi óla i diárkia sto chróno
ke an se skótosa se génnisa ksaná
gia na kratáo ta kalá apó séna móno
Έrchonte stigmés pu den antécho na mi se écho
óla tholá ke ádia
ke mu charízis ta skotádia
Ki ópos tréchun ke kilun i méres
i apusía su fortío
ma de su léo antío
|
