Μη με κοιτάς τόσο βαθιά
ξέρεις που μ’ είδες,
αιώνες πριν, κάποια βραδιά
στις πυραμίδες
Στην Αντιόχεια μετά
σ’ ένα μπορντέλο,
να σ’ αγαπώ, να σε πονάω
και να σε θέλω.
Είμαι η Ελένη, η Θεοδώρα, η Σαλώμη
ήμουν στην Τροία, στο Βυζάντιο, στη Ρώμη.
Είμαι η Μαρία η Δαλιδά και η Ρεβέκκα
είσαι ο άντρας κι εγώ είμαι η γυναίκα,
είσαι ο άντρας κι εγώ είμαι η γυναίκα.
Γυμνή χορεύτρια, βασίλισσα, εταίρα
εσένα είχα μες στο νου μου νύχτα και μέρα
κι ας ήσουν σκλάβος, Μεγ’ Αλέξανδρος, αλήτης
μαχαιροβγάλτης, καταδότης ή και προφήτης.
Είμαι η Ελένη, η Θεοδώρα, η Σαλώμη
ήμουν στην Τροία, στο Βυζάντιο, στη Ρώμη.
Είμαι η Μαρία η Δαλιδά και η Ρεβέκκα
είσαι ο άντρας κι εγώ είμαι η γυναίκα,
είσαι ο άντρας κι εγώ είμαι η γυναίκα,
είσαι ο άντρας κι εγώ είμαι η γυναίκα.
|
Mi me kitás tóso vathiá
kséris pu m’ ides,
eónes prin, kápia vradiá
stis piramídes
Stin Antióchia metá
s’ éna borntélo,
na s’ agapó, na se ponáo
ke na se thélo.
Ime i Eléni, i Theodóra, i Salómi
ímun stin Tria, sto Oizántio, sti Rómi.
Ime i María i Dalidá ke i Revékka
ise o ántras ki egó ime i gineka,
ise o ántras ki egó ime i gineka.
Gimní choreftria, vasílissa, etera
eséna icha mes sto nu mu níchta ke méra
ki as ísun sklávos, Meg’ Aléksandros, alítis
macherovgáltis, katadótis í ke profítis.
Ime i Eléni, i Theodóra, i Salómi
ímun stin Tria, sto Oizántio, sti Rómi.
Ime i María i Dalidá ke i Revékka
ise o ántras ki egó ime i gineka,
ise o ántras ki egó ime i gineka,
ise o ántras ki egó ime i gineka.
|