|
Χτες το βράδυ σ’ είδα μ’ άσπρη φορεσιά
και φυσαρμόνικα.
Και κρατούσες στο ένα χέρι μια καρδιά
και στ’ άλλο όνειρα.
Θα σε περιμένω
να ‘ρθεις ξανά εδώ.
Στην υπόλοιπη ζωή μου θα γελώ
αν θα σε ξαναδώ.
Είν’ αστείο που σε σκέφτομαι συχνά
πριν πάω να κοιμηθώ.
Το πρωί δεν έχω κέφι για δουλειά
αν θα σ’ ονειρευτώ.
Φίλε πες μου τώρα
αν είναι τρέλα μου
που αφήνω και χρυσάφι και δουλειά
για την κοπέλα μου.
Πέρασαν τα χρόνια
κι είδα τ’ άσπρα χιόνια
ν’ αγκαλιάζουν τα χρυσά σου τα μαλλιά.
Τ’ άστρα πέταξαν στ’ αντικρινό βουνό
όταν τους γέλασες.
Κι εγώ κρύφτηκα ψηλά στον ουρανό
όταν με ξέχασες.
Πες μου τώρα αλήθεια
πως δε μ’ αγάπησες.
Και σαν μαύρη νυχτερίδα σαν φωτιά
στη νύχτα χάθηκες.
Πέρασαν τα χρόνια
κι είδα τ’ άσπρα χιόνια
ν’ αγκαλιάζουν τα χρυσά σου τα μαλλιά.
Η αγάπη μας κοιμάται στα νερά
εκεί στην αμμουδιά.
Θα περιμένω να ξυπνήσει μια βραδιά
που θα `χει συννεφιά.
Ξέρω πως φοβάσαι
το κρύο, τη βροχή.
Τώρα αρχίζουν όλα πάλι απ’ την αρχή.
Δεν είσαι μοναχή.
|
Chtes to vrádi s’ ida m’ áspri foresiá
ke fisarmónika.
Ke kratuses sto éna chéri mia kardiá
ke st’ állo ónira.
Tha se periméno
na ‘rthis ksaná edó.
Stin ipólipi zoí mu tha geló
an tha se ksanadó.
In’ astio pu se skéftome sichná
prin páo na kimithó.
To pri den écho kéfi gia duliá
an tha s’ onireftó.
Fíle pes mu tóra
an ine tréla mu
pu afíno ke chrisáfi ke duliá
gia tin kopéla mu.
Pérasan ta chrónia
ki ida t’ áspra chiónia
n’ agkaliázun ta chrisá su ta malliá.
T’ ástra pétaksan st’ antikrinó vunó
ótan tus gélases.
Ki egó kríftika psilá ston uranó
ótan me kséchases.
Pes mu tóra alíthia
pos de m’ agápises.
Ke san mavri nichterída san fotiá
sti níchta cháthikes.
Pérasan ta chrónia
ki ida t’ áspra chiónia
n’ agkaliázun ta chrisá su ta malliá.
I agápi mas kimáte sta nerá
eki stin ammudiá.
Tha periméno na ksipnísi mia vradiá
pu tha `chi sinnefiá.
Kséro pos fováse
to krío, ti vrochí.
Tóra archízun óla páli ap’ tin archí.
Den ise monachí.
|
