Στου γιαλού τα βοτσαλάκια
κάθονται δυο καβουράκια
έρμα παραπονεμένα
κι όλο κλαίνε τα καημένα
Κι η μαμά τους η κυρία καβουρίνα
πάει τσάρκα με το σπάρο στη Ραφήνα
κι όλο κλαίνε τα καβουράκια
στου γιαλού τα βοτσαλάκια
Πάει ο κάβουρας το βράδυ
βρίσκει το τσαρδί ρημάδι
ψάχνει για τη φαμελιά του
και τραβάει τα μαλλιά του
Βάζει πλώρη κούτσα κούτσα στη Ραφήνα
να πετύχει την κυρία καβουρίνα
κι όλο κλαίνε τα καβουράκια
στου γιαλού τα βοτσαλάκια
Το ξημέρωμα ροδίζει
και ο κάβουρας γυρίζει
δίχως τη συμβία πάλι
κούτσα κούτσα στ’ ακρογιάλι
Με το σπάρο τον ξενύχτη στη Ραφήνα
παίζει τώρα στα ρηχά η καβουρίνα
κι όλο κλαίνε τα καβουράκια
στου γιαλού τα βοτσαλάκια
|
Stu gialu ta votsalákia
káthonte dio kavurákia
érma paraponeména
ki ólo klene ta kaiména
Ki i mamá tus i kiría kavurína
pái tsárka me to spáro sti Rafína
ki ólo klene ta kavurákia
stu gialu ta votsalákia
Pái o kávuras to vrádi
vríski to tsardí rimádi
psáchni gia ti fameliá tu
ke travái ta malliá tu
Oázi plóri kutsa kutsa sti Rafína
na petíchi tin kiría kavurína
ki ólo klene ta kavurákia
stu gialu ta votsalákia
To ksiméroma rodízi
ke o kávuras girízi
díchos ti simvía páli
kutsa kutsa st’ akrogiáli
Me to spáro ton kseníchti sti Rafína
pezi tóra sta richá i kavurína
ki ólo klene ta kavurákia
stu gialu ta votsalákia
|