Δε σε πιστεύω όταν λες πως μ’ αγαπάς
δε σε πιστεύω όταν λες πως δε με θέλεις
τώρα που σ’ έμαθα απ’ έξω και καλά
δε σε πιστεύω κι ας μου λες πως με πιστεύεις
Δε σε πιστεύω όταν έρχεσαι αργά
“κλεισμένη” μέσα στης ζωής τα παραμύθια
δε σε πιστεύω κι ας μου λες καμιά φορά
πως όλα γύρω σου, σου έγιναν συνήθεια
Πιστεύω μόνο παραμύθια λαϊκά
τα κόκκινα τα μπλουζ που κοροϊδεύεις
θες και βουλιάζεις κάθε μέρα στα βαθιά
αφού δεν ξέρεις στη στεριά να ταξιδεύεις
Δε σε πιστεύω όταν λες πως μ’ αγαπάς
δε σε πιστεύω κι ας μου λες ότι με νιώθεις
είσαι από κείνες που θολώνουν τα νερά
κι ας θες να πέσεις στη φωτιά για να με σώσεις
|
De se pistevo ótan les pos m’ agapás
de se pistevo ótan les pos de me thélis
tóra pu s’ ématha ap’ ékso ke kalá
de se pistevo ki as mu les pos me pistevis
De se pistevo ótan érchese argá
“klisméni” mésa stis zoís ta paramíthia
de se pistevo ki as mu les kamiá forá
pos óla giro su, su éginan siníthia
Pistevo móno paramíthia laiká
ta kókkina ta bluz pu koroidevis
thes ke vuliázis káthe méra sta vathiá
afu den kséris sti steriá na taksidevis
De se pistevo ótan les pos m’ agapás
de se pistevo ki as mu les óti me nióthis
ise apó kines pu tholónun ta nerá
ki as thes na pésis sti fotiá gia na me sósis
|