Ποτέ τα λόγια μην τα βάζεις στο χαρτί
γιατί πεθαίνουν αν δεν βγαίνουν απ’ τα χείλη,
διπλά πονάνε αν δεν έχουν τη φωνή
κι έτσι γυμνά με το βοριά γίνονται φίλοι.
Μες σε δυο λέξεις δεν τελειώνεις μια ζωή
σ’ ένα χαρτί πως να χωρέσουν τόσα λάθη,
σκίσ’ το και πέτα το και δώσ’ μου ένα φιλί
όταν τη γράφεις δεν τη ζεις πια την αγάπη.
Αυτό το όχι που το στόμα δε θα πει
αν θα το γράψεις ο καημός θα με σκορπίζει,
θα το διαβάζω, θα πεθαίνω κάθε αυγή
αφού δε θα ’χω άλλο τι να σε θυμίζει.
|
Poté ta lógia min ta vázis sto chartí
giatí pethenun an den vgenun ap’ ta chili,
diplá ponáne an den échun ti foní
ki étsi gimná me to voriá ginonte fíli.
Mes se dio léksis den teliónis mia zoí
s’ éna chartí pos na chorésun tósa láthi,
skís’ to ke péta to ke dós’ mu éna filí
ótan ti gráfis den ti zis pia tin agápi.
Aftó to óchi pu to stóma de tha pi
an tha to grápsis o kaimós tha me skorpízi,
tha to diavázo, tha petheno káthe avgí
afu de tha ’cho állo ti na se thimízi.
|