Ξέρω μια θάλασσα απόκρημνη βαθιά
που κρύβει μέσα της τα μυστικά του κόσμου
όσοι ταξίδεψαν την είπαν ξενιτιά
όπως αυτή που τώρα ζω για σένα φως μου.
Ξέρω δυο μάτια που δακρύζουνε συχνά
για μια αγάπη που δε γνώρισε λιμάνι
είναι το δάκρυ τους καημός που δεν περνά
κι όμως ποτέ τους δε γυρέψανε βοτάνι.
Ξέρω μια νύχτα που παλεύει να σωθεί
σαν παραμύθι που πληγώθηκε απ` το χρόνο
λένε τ’ αστέρια της πως έχει τρελαθεί
μα εγώ τη νιώθω και συχνά την ανταμώνω.
|
Kséro mia thálassa apókrimni vathiá
pu krívi mésa tis ta mistiká tu kósmu
ósi taksídepsan tin ipan ksenitiá
ópos aftí pu tóra zo gia séna fos mu.
Kséro dio mátia pu dakrízune sichná
gia mia agápi pu de gnórise limáni
ine to dákri tus kaimós pu den perná
ki ómos poté tus de girépsane votáni.
Kséro mia níchta pu palevi na sothi
san paramíthi pu pligóthike ap` to chróno
léne t’ astéria tis pos échi trelathi
ma egó ti niótho ke sichná tin antamóno.
|