Στου καραβιού την πλώρη τα πουλιά
τον Οδυσσέα βρήκαν
μοναχό αγνάντευε το πέλαγο και τη στεριά που στένευε και τραγουδούσε
Χαίρε Ναυσικά
κρυμμένο παρά θιν αλός
αμύριστο μυστήριο
Ανέβαινε τη σκάλα του ουρανού
τις ώρες τις μικρές ο Ρωμανός
και στο κατώφλι ξάγρυπνος κοιτούσε τον παράδεισο
και μελωδούσε
Χαίρε Μαριάμ
κρυμμένο στη βαθιά σπηλιά
αμύριστο μυστήριο
Ο κυρ Αλέξανδρος
στον Ιλισό
λιτάνευε τις όμορφες ψυχές
σκυφτός στο φεγγαρόφωτο
και το λιβάνι πύκνωνε κι ονειρευόταν
Χαίρε το Λενιώ
κρυμμένο άνθος του γιαλού
αμύριστο μυστήριο
|
Stu karaviu tin plóri ta puliá
ton Odisséa vríkan
monachó agnánteve to pélago ke ti steriá pu sténeve ke traguduse
Chere Nafsiká
krimméno pará thin alós
amíristo mistírio
Anévene ti skála tu uranu
tis óres tis mikrés o Romanós
ke sto katófli kságripnos kituse ton parádiso
ke meloduse
Chere Mariám
krimméno sti vathiá spiliá
amíristo mistírio
O kir Aléksandros
ston Ilisó
litáneve tis ómorfes psichés
skiftós sto fengarófoto
ke to liváni píknone ki onirevótan
Chere to Lenió
krimméno ánthos tu gialu
amíristo mistírio
|