Μια ζωή εγώ δινόμουν
με πάθος σε λάθος καρδιά
από κείνο που φοβόμουν
κρατιόμουν με πείσμα μακριά
και αναρωτιόμουν μήπως
του παράδεισου ο κήπος
είναι παραμύθι για παιδιά
Είσαι η τελευταία μου αγάπη
να το θυμηθείς
έλα απόψε στ’ άδειο μου κρεβάτι
μη με φοβηθείς
τι κι αν σου οφείλω δάκρυ
δε θα μας χωρίσει εμάς κανείς
Μια ζωή εγώ δινόμουν
σε ξένα για μένα κορμιά
κι όπως δεν ονειρευόμουν
γιατί είχα σπασμένα φτερά
ήρθες φως μου πεπρωμένο
δίχως να σε περιμένω
κι άλλαξαν τα πάντα ξαφνικά
Είσαι η τελευταία μου αγάπη
να το θυμηθείς
έλα απόψε στ’ άδειο μου κρεβάτι
μη με φοβηθείς
τι κι αν σου οφείλω δάκρυ
δε θα μας χωρίσει εμάς κανείς
|
Mia zoí egó dinómun
me páthos se láthos kardiá
apó kino pu fovómun
kratiómun me pisma makriá
ke anarotiómun mípos
tu parádisu o kípos
ine paramíthi gia pediá
Ise i teleftea mu agápi
na to thimithis
éla apópse st’ ádio mu kreváti
mi me fovithis
ti ki an su ofilo dákri
de tha mas chorísi emás kanis
Mia zoí egó dinómun
se kséna gia ména kormiá
ki ópos den onirevómun
giatí icha spasména fterá
írthes fos mu peproméno
díchos na se periméno
ki állaksan ta pánta ksafniká
Ise i teleftea mu agápi
na to thimithis
éla apópse st’ ádio mu kreváti
mi me fovithis
ti ki an su ofilo dákri
de tha mas chorísi emás kanis
|