Αυτό που γίνεται σιγά σιγά μπροστά σου,
αυτό που νόμιζες ποτέ δε θα το ζήσεις,
έχει τα μάτια σου, τα χέρια, τα μαλλιά σου
κι ό,τι αξίζει ν’ αγαπάς και να κρατήσεις.
Αυτός που τώρα τον κοιτάς και δε σου μοιάζει,
δεν είναι ξένος, ούτε φίλος, ούτε εχθρό σου.
Δεν είναι άλλος τη χαρά σου που γιορτάζει,
είν’ ο καινούργιος τελευταίος εαυτός σου.
Όλα τα ζήσαμε, χάσαμε, κερδίσαμε,
τώρα στο σπίτι που μας γέννησε γυρίσαμε.
Τ’ άστρα τα μετρήσαμε, τις φωτιές πηδήσαμε,
μ’ ένα τραγούδι όλο τον κόσμο εξηγήσαμε.
Αυτοί οι δρόμοι που μεγάλωσες μαζί τους,
έχουνε γράμματα ακόμα απ’ τ’ όνομά σου.
Έρχονται άλλοι για να γράψουν τη ζωή τους,
να περπατήσουν πάνω απ’ το περπάτημά σου.
Όλα τα ζήσαμε, χάσαμε κερδίσαμε,
τώρα στο σπίτι που μας γέννησε γυρίσαμε.
Τ’ άστρα τα μετρήσαμε, τις φωτιές πηδήσαμε,
μ’ ένα τραγούδι όλο τον κόσμο εξηγήσαμε
|
Aftó pu ginete sigá sigá brostá su,
aftó pu nómizes poté de tha to zísis,
échi ta mátia su, ta chéria, ta malliá su
ki ó,ti aksízi n’ agapás ke na kratísis.
Aftós pu tóra ton kitás ke de su miázi,
den ine ksénos, ute fílos, ute echthró su.
Den ine állos ti chará su pu giortázi,
in’ o kenurgios telefteos eaftós su.
Όla ta zísame, chásame, kerdísame,
tóra sto spíti pu mas génnise girísame.
T’ ástra ta metrísame, tis fotiés pidísame,
m’ éna tragudi ólo ton kósmo eksigísame.
Afti i drómi pu megáloses mazí tus,
échune grámmata akóma ap’ t’ ónomá su.
Έrchonte álli gia na grápsun ti zoí tus,
na perpatísun páno ap’ to perpátimá su.
Όla ta zísame, chásame kerdísame,
tóra sto spíti pu mas génnise girísame.
T’ ástra ta metrísame, tis fotiés pidísame,
m’ éna tragudi ólo ton kósmo eksigísame
|