Τα χέρια ανοίγω, τα κάνω φτερά
θα δραπετεύσω, στο λέω σοβαρά.
Την πόρτα ανοίγω, τέρμα το λίγο
κι αυτά που πίστευα παλιά.
Στα ‘δωσα όλα, δε μου έμεινε καρδιά
κι ό,τι ονειρεύτηκα με πνίγει.
Τέλος τα ψέματα, τα λόγια τα μισά
πριν ξημερώσει θα ‘χω φύγει
ό, τι ονειρεύτηκα με πνίγει.
Θα ρίξω μία τελευταία ματιά
να μην ξεχάσω τα λάθη τα παλιά
για να θυμάμαι εκεί που θα ‘μαι
πως δε γυρνάω εδώ ξανά.
|
Ta chéria anigo, ta káno fterá
tha drapetefso, sto léo sovará.
Tin pórta anigo, térma to lígo
ki aftá pu písteva paliá.
Sta ‘dosa óla, de mu émine kardiá
ki ó,ti onireftika me pnígi.
Télos ta psémata, ta lógia ta misá
prin ksimerósi tha ‘cho fígi
ó, ti onireftika me pnígi.
Tha ríkso mía teleftea matiá
na min ksecháso ta láthi ta paliá
gia na thimáme eki pu tha ‘me
pos de girnáo edó ksaná.
|