Τέσσερις τοίχοι γύρω μου
και χαραγμένα στο χαλί τα βήματά σου
τέσσερις τοίχοι γύρω μου
να μου θυμίζουν το στερνό και κρύο “γεια σου”
Μονάχα το δάκρυ απόμεινε
πως θες να γελάσω πως θες;
Μονάχα το δάκρυ απόμεινε
να κλάψω να πνίξω το χθες
για πες μου πως θες
να πνίξω το χθες;
Τέσσερις τοίχοι σ’ έβλεπαν
μες στην ζεστή σου αγκαλιά να με τυλίγεις
τέσσερις τοίχοι το ξεραν
και σε ρωτάνε πως κατάφερες να φύγεις
|
Tésseris tichi giro mu
ke charagména sto chalí ta vímatá su
tésseris tichi giro mu
na mu thimízun to sternó ke krío “gia su”
Monácha to dákri apómine
pos thes na geláso pos thes;
Monácha to dákri apómine
na klápso na pníkso to chthes
gia pes mu pos thes
na pníkso to chthes;
Tésseris tichi s’ évlepan
mes stin zestí su agkaliá na me tilígis
tésseris tichi to kseran
ke se rotáne pos katáferes na fígis
|