Στης καρδιάς τη λεωφόρο μια βραδιά
πάρε είπα του σπιτιού μου τα κλειδιά
μη ρωτάς που θα μας βγάλει η ζωή
και στο θάνατο εμείς οι δυο μαζί
Τη μέρα που σε γνώρισα
απ’ όλους κι όλα χώρισα
και βγήκα λίγο απ’ τη στροφή μου
ποτέ δεν είπα λάθος μου
κι ας ήξερα στο βάθος μου
πως είσαι η αυτοκαταστροφή μου
Στης καρδιάς την πίστα κάποια Κυριακή
δυο φεγγάρια σε τρελή μετωπική
τέτοιο θάρρος πώς το παίρνει μια ψυχή
να διαλέγει από ποιον θα παραδωθεί
Τη μέρα που σε γνώρισα
απ’ όλους κι όλα χώρισα
και βγήκα λίγο απ’ τη στροφή μου
ποτέ δεν είπα λάθος μου
κι ας ήξερα στο βάθος μου
πως είσαι η αυτοκαταστροφή μου
|
Stis kardiás ti leofóro mia vradiá
páre ipa tu spitiu mu ta klidiá
mi rotás pu tha mas vgáli i zoí
ke sto thánato emis i dio mazí
Ti méra pu se gnórisa
ap’ ólus ki óla chórisa
ke vgíka lígo ap’ ti strofí mu
poté den ipa láthos mu
ki as íksera sto váthos mu
pos ise i aftokatastrofí mu
Stis kardiás tin písta kápia Kiriakí
dio fengária se trelí metopikí
tétio thárros pós to perni mia psichí
na dialégi apó pion tha paradothi
Ti méra pu se gnórisa
ap’ ólus ki óla chórisa
ke vgíka lígo ap’ ti strofí mu
poté den ipa láthos mu
ki as íksera sto váthos mu
pos ise i aftokatastrofí mu
|